ناگفته های دل های خسته

مداد رنگی ها همه مشغول بودند به جز مداد سفید

هیچ کس به او کار نمی داد 

همه می گفتند تو به هیچ دردی نمی خوری

یک شب که مداد رنگی ها تو سیاهی شب گم شده بودند ،

مداد سفید تا صبح ماه کشید ، مهتاب کشید

و آن قدر ستاره کشید که کوچک و کوچکتر شد

صبح توی جعبه مداد رنگی جای خالی او با هیچ رنگی پر نشد...

به یاد هم باشیم ، شاید فردا ما هم نباشیم . شاید ...